Boodschap of verwijt?

Stel, je partner zegt: “Je helpt nooit met de kinderen.” Of een familielid verzucht: “Je belt ook nooit uit jezelf.” Wat hoor je dan? Een simpele boodschap? Of een verwijt?

Hoe we een boodschap interpreteren, hangt af van onze emoties, ervaringen en verwachtingen. Als je je al onzeker voelt over je rol als ouder, partner of familielid, klinkt een opmerking al snel als een aanval. Maar is dat ook echt de intentie van de ander?

Of zit er onder zo’n uitspraak een verlangen? “Je helpt nooit met de kinderen” kan ook betekenen: “Ik voel me overbelast en heb je hulp nodig.” En “Je belt ook nooit” kan eigenlijk betekenen: “Ik mis je.”

Je kunt kiezen hoe je reageert: hoor je behoefte achter de woorden, of schiet je in de verdediging? Sta even stil bij de vraag: Wat probeert de ander eigenlijk te zeggen? Door te checken wat de ander bedoelt, geef je ruimte aan de ander zonder direct in de verdediging te schieten. Het maakt de weg vrij voor een gesprek in plaats van een conflict.

Hoe je zelf iets brengt, maakt natuurlijk ook verschil. In plaats van een verwijt als “Jij doet ook nooit iets in het huishouden”, kun je zeggen: “Ik merk dat ik veel taken op me neem en het zou fijn zijn als we dat meer verdelen.” 

Communicatie is niet alleen praten, maar ook luisteren. En soms betekent dat: voorbij het verwijt kijken en de boodschap erachter ontdekken. Want als je die hoort, komt er ruimte voor begrip en verbinding.

Je kunt er natuurlijk ook een spel van maken, net als @Kasper van der Laan 😉 . 

Heb jij weleens een boodschap anders opgevat dan hij bedoeld was? Hoor jij wat gezegd wordt en hoe duidelijk ben jij?

Hebben jij en je partner hier ook gesprekken of discussies over? En wil je er eens over sparren? Neem dan contact met me op.