Gedeelde verantwoordelijkheid
“Als jij de vuilniszakken buiten zet doe ik de was, goed?”
“Zal ik het eten afmaken terwijl jij de kinderen in bad doet?”
Een heel normale onderhandeling of uitruil tussen partners. Daar is niet zoveel mis mee, het is niet erg om dingen van elkaar te vragen en daar wat tegenover te stellen.
En als het om klusjes gaat waar je zelf niet zo blij van wordt is het fijn als je partner daarin kan bijdragen door het van je over te nemen. En soms gaat dat natuurlijk ook zonder er duidelijk over te onderhandelen.
Als je weet dat je partner niet zo blij wordt van de was doen, en jij doet het in zijn of haar plaats, is het lief als jij dat doet, en de ander ook iets voor jou terugdoet. Iets wat jij niet zo leuk vindt om te doen bijvoorbeeld.
Dit is een gewone wisselwerking, toont waardering voor elkaar en houdt jullie in balans,
Het wordt minder leuk als het vanzelfsprekendheden worden.
“Ik de was doen? Hoe werkt de wasmachine dan? “
“Hoe bedoel je: ik moet het sporten van de kinderen regelen? Daar zijn mannen beter in!”
“Nee, leg jij Elsje dat hele ongesteldheidsverhaal maar uit, daar zijn vrouwen beter in.”
“Jij gaat dat schilderij toch ophangen? Ik weet niet hoe een boor werkt…En dat is ook mannenwerk”
“Laat mij de administratie maar doen poppetje, voordat ik jou heb uitgelegd hoe het allemaal werkt…ga jij maar koken ofzo.”
Op deze manier ontstaat een disbalans.
Als “we” vinden dat bepaalde taken niet van ons (kunnen) zijn leg je de ander op een bepaalde manier wel iets op. Wat die ander misschien helemaal niet prettig vindt. En kunnen we op een “historisch zo gegroeide” plek gaan staan waar we helemaal niet zo blij van worden. (Maar ja, we doen dit al jaren zo…)
In een gezin deel je verantwoordelijkheden. Als je in een (erg) klassieke verdeling gaat staan waarbij jij, als vrouw, de “kinderen doet”, en hij, als man “de rest” wordt jij - als vrouw- Hoofd Facilitaire Zaken, en hij - als man- De Bank of de Pinautomaat. En wil je dat zijn?
Hoe bewust blijf jij je partner betrekken in zijn positie en rol als vader/opvoeder, en in hoeverre wordt of ben jij als vrouw iets anders dan de moeder? Ben je beiden niet veel meer dan dat?
Als vrouw mag je best weten hoe gereedschap werkt, ook jij kunt zelf een schilderij ophangen of een kast in elkaar zetten. En ook jij kunt prima leren en begrijpen - als je dat niet weet-, hoe de administratie in elkaar zit, en hoe de belastingaangifte wordt gedaan.
Ook jij als man kunt een gesprek voeren over menstruatie, liefdesverdriet, make-up en Barbies, of gamen, of studiekeuze begeleiding. Ook jij kunt als man dat leren.
Mannen zorgen. Maar waar zorg je voor? Het geld? Waarmee een hoop mogelijk wordt gemaakt? Hoe zorg je daarnaast voor je gezin? Als partner voor je vrouw? Als vader voor je kinderen? Het is te makkelijk om te zeggen dat daar geen tijd voor is, want ja..je bent op je werk he…
Ben je in staat je kinderen te verzorgen en het huishouden te doen als je uit elkaar gaat? Want dat geld verdienen heb je onder de knie, hoe zit het met de rest?
Vrouwen verzorgen. Maar wat verzorg je? Dat je partner en de kinderen hun natje en droogje hebben? Hoe zorg je voor je zelfstandigheid en je autonomie?
Ben je in staat voor jezelf te zorgen op een goede manier als je uit elkaar zou gaan? Want dat kinderen verzorgen heb je onder de knie, hoe zit het met de rest?
Het gaat om de keuzes die je wil maken, en de bereidheid die je hebt op je tijd anders in te vullen of te besteden.
Wil je in je relatie als gelijkwaardige partners naast elkaar staan en wederzijds respect, waardering en erkenning krijgen voor dat wat je doet (en dat is best een heleboel) gun je partner en jezelf dan een nieuwe positie.
Waarin je in van elkaar begrijpt wát er gedaan wordt, en hoeveel tijd en energie dat kost. Ga naast elkaar staan als team en deel je verantwoordelijkheid.
Zodat het niet vanzelfsprekend wordt dat jij bepaalde dingen niet kunt of zou kunnen. Of dat jij bepaalde dingen “nou eenmaal doet”.
Hulp nodig bij het vinden van een nieuwe balans? Neem dan contact met me op.