Fijne Feestdagen!

Woohooo! De feestdagen komen eraan! Schoentjes zetten, sinterklaasliedjes zingen, warme chocomel voor de open haard, en wat later daarna een mooie kerstboom uitzoeken, die we met z’n allen versieren, de lieve cadeautjes die we voor elkaar uitzoeken.

Iedereen liefdevol knuffelend op de bank, heerlijke kerst brunches of diners met de hele familie, de tafel mooi gedekt, iedereen prachtig aangekleed in een feestelijk kerstoutfit, wat een heerlijk vooruitzicht!! Je kijkt er opgetogen naar uit en droomt al weg bij al die liefdevolle en warme gevoelens…

Of?? Misschien ook niet…

Want het kan zomaar anders zijn dan jij in je hoofd had.

Door je ex die dit jaar tóch op eerste Kerstdag de kinderen opeist - op het laatste moment natuurlijk, anders zou het niet ingewikkeld zijn- waardoor jouw kerst met je eigen familie op losse schroeven komt te staan. “Je snapt toch zelf ook wel dat mijn ouders ALTIJD eerste Kerstdag met de familie vieren, en het zou raar zijn als dat dit jaar opeens niet kan. Ik snap niet dat je je hierdoor overvallen voelt, zo deden we het toch altijd al?”

Door je liefkinderen - die je nu even niet zo lief meer vindt-, want die hebben totaal geen zin om in die fake Sound of Music- achtige “god wat hebben we het gezellig” omgeving te zijn, en ze gaan zeker geen feestelijke outfits dragen. “Zo leuk was het afgelopen jaar namelijk niet, dat papa zonodig zijn gezin voor jou heeft verlaten betekent echt niet dat we met Kerst gaan opzitten bij jullie. En we vinden gourmetten trouwens ook heel suf. En Sinterklaas bestaat niet.”

Door je eigen kinderen die weerstand bieden: “Want nu is papa alleen met Kerst en dat is zielig”. Eehh..nee hij is met dat mens met wie hij vreemdging, dus zo zielig is ie echt niet - maar dat kun je natuurlijk niet zeggen tegen je kinderen.

Door je ouders die je nieuwe partner een sukkel vinden, door je schoonouders die jou zien als de “heks die dat mooie gezin heeft ontwricht, en hun ex-schoondochter was echt de ALLERBESTE moeder en ALLERLIEFSTE schoondochter ooit en wie denk jij wel dat je bent…”

Door je lief die grenzeloos met geld smijt om zijn of haar schuldgevoel naar de kinderen af te kopen door met de meest bizarre cadeautjes aan te komen. “Serieus? Een nieuwe auto/Playstation/volledige Lego Friends collectie/vul maar zelf in…”

Door je vrienden die écht niet snappen dat je een in hun ogen perfecte relatie hebt opgegeven voor “die gast” of “dat mens”. “Sorry hoor, maar als jij zelf niet ziet dat hij/zij volkomen onbetrouwbaar is kan ik echt niet met jullie aan de feesttafel zitten..”

Kortom…Fijne dagen dus. NOT.

Je kunt je in zo’n situatie bevinden. En wat moet je dan?

Want zo leuk is het niet om je feestdagen door te brengen met mensen die jou niet moeten, of dat nou kinderen, vrienden of ouders zijn. Of met mensen die allerlei vraagtekens bij je relatie zetten. Die geen vragen stellen, maar wel een mening of oordeel hebben, en die is ogenschijnlijk afkeurend.

Vraag jezelf eens af of je daar dan wel onderdeel van wil zijn. MOET je de feestdagen doorbrengen onder zulke omstandigheden? En zo ja: waarom?

Zijn er mogelijkheden om het voor jezelf, je lief en je eventuele kinderen draaglijker, prettiger of gezelliger te maken?

MOET het echt dat diner zijn? Of die hele parade van Sint met Pieten en surprises met gedichten? Of die familie/vrienden skitrip die je altijd deed? Of die boswandeling met de familie? Want het kan zomaar zijn dat dat dus niet (meer) gaat lukken.

En hoe erg is dat? En kun je het daarover hebben met je lief, je familie, vrienden of kinderen?

Je zou kunnen proberen het bespreekbaar te maken. Zie jij er ook zo tegenop? Kun je wel wat hulp gebruiken?

Neem dan contact met me op.