Gadver, een COACH?!

“En wat doe JIJ eigenlijk?”, die vraag krijg ik zo af en toe. “Je bent toch geen coach ofzo he?”…

Daar sta je dan, met je goede gedrag, en je opleidingen en certificaten…Omdat WE een hekel hebben gekregen aan het woord coach zou je je bijna generen om te zeggen dat jij er “ook zo eentje” bent.

“Iedereen” is maar coach tegenwoordig. Lifestyle coach, Voedsel coach, Overgangscoach, Interieur coach, iedereen mag zich coach noemen, het is geen beschermde titel. Iets met bomen en een bos niet kunnen zien.

En, OMG, werkelijk ie-der-een heeft er één. Alsof het een hip iets is wat je “gedaan moet hebben om erbij te horen”.

Mensen kunnen een hekel hebben aan een coach, of aan het woord coach, door negatieve ervaringen, het gevoel van kritiek, verwarring met therapie, en een gebrek aan autonomie. Anderen zien coaching als duur of tijdsintensief, of zijn sceptisch over de effectiviteit ervan. Deze factoren kunnen leiden tot een negatieve houding tegenover coaching, ondanks de potentiële voordelen.

Ik leg dan uit wat de KernAanpak inhoudt, dus wat ik doe. Dat het gaat om goede, soms indringende en soms ook confronterende gesprekken, om relaties te verbeteren, en nog veel meer, te veel om nu even kort uit te leggen.

Want relaties zijn heel breed, issues kunnen heel specifiek lijken, maar zijn in het algemeen gecompliceerd en hebben vele lagen. Mensen hebben vele lagen. En elke situatie heeft een eigen dynamiek en “behandelmethode”, het is maatwerk.

Als het gaat om relaties is er geen handboek, of een vaste set van regels. Een probleem in een liefdesrelatie is anders dan een conflict tussen bijvoorbeeld familieleden.

“Ben je dan een relatietherapeut?” Nee, niet echt.

“Ben je een mediator dan?“ Ja, dat dan weer wel, ik ben ook een (familie) mediator. Maar ik hanteer wel een andere aanpak, die KernAanpak dus. En dat is net even anders.

Wat ik doe is mensen helpen die op een “Ik-weet-het-nu-even-niet-meer” plek staan. Ik help je, of jullie, een pad te vinden waar je verder kunt, meer zelfkennis hebt, je eigen patronen kunt zien, en de impact ervan beseft.

Ik help zoeken in de “Ik-weet-niet-of-en-waar-bewegingsruimte-zit” situaties. Of in “Hoe-kom-ik-van-mijn-boosheid-of-angst-af” gebeurtenissen. Vergeet ook niet de “Mijn-relatie-met-mijn-familie-is-vreselijk” posities. En wat dacht je van de “Help-ik-ben-een-stiefouder” stand?

En de niet te vergeten “Hij-is-vreemdgegaan-en-wat-moet-ik-nu” emoties. Of de “Ze-zei-opeens-dat-ze-wil-scheiden” angst.

Heet dat coaching? Vast, je kunt het zo noemen, maar eigenlijk vind ik dat niet zo relevant. Ik vind het maar een woord, dat half de lading dekt.

Er is natuurlijk wel een stappenplan, er is over wat ik doe wel degelijk goed nagedacht, er zijn gesprekken, oefeningen, interventies. De KernAanpak is geen schieten met hagel in de hoop dat er stralend mooie oplossingen en antwoorden uitrollen. Het is gericht op jouw situatie.

En het kan gaan over (liefdes) relaties, carrières, stiefgezinnen, scheidingen.

Wat ik doe is geen hapklare aanpak. Het vraagt van je "meedogenloos eerlijk" te zijn, waar je gevraagd wordt direct en zonder verzachting open te zijn of te staan, zelfs al kan dat soms best ingewikkeld zijn.

In een veilige omgeving, met zachtheid en empathie, en vooral zonder oordeel.

En waarom?

Om je rust te geven. Acceptatie, een toekomst, ruimte om jezelf te kunnen zijn, vrij te kunnen ademhalen, te slapen. Balans te vinden.

Waar sta jij? Op een “Ik-vind-coaching-stom-maar-ik-weet-niet-hoe-het-anders-moet-heten-en-ik-heb-hulp-nodig” plek?

Neem dan contact met me op. Samen komen we een heel eind, hoe je het ook noemen wil.