Grensoverschrijdend gedrag

Voor sommige gescheiden ouders is het soms erg moeilijk om met elkaar te praten, of te overleggen. Tot overeenstemming te komen over wat wijsheid is ten aanzien van de kinderen, welke opvoedregels er gelden, het kan een uitdaging zijn. En al helemaal als je als ouders niet op één lijn zit. Er wordt dan vaak gekozen voor zo min mogelijk interactie, bij voorkeur alleen als het écht nodig is.

Kort gezegd: Mijn huis, mijn regels, en als er iets gedaan moet worden regel je het zelf wel. Het kans soms best overzichtelijk zijn om een grens te trekken.

Voor de ouders kan dit prima werken, voor de kinderen kan het een groot probleem zijn.

Want kinderen leiden vaak een leven dat over de grenzen van jouw huis of dat van de andere ouder gaat. Ze hebben een sociale setting, die speelt zich af in jouw huis, én in dat van de andere ouder. Ook hebben zij soms afspraken, met een tandarts, ortho, oogarts, huisarts, een fysio. Dus hoe plooi je dat dan?

Waar ligt die grens waar je als ouder wel of geen verantwoordelijkheid neemt voor je kind?

Als je kind door de deur van de andere ouder stapt? Vanaf het moment dat je kind bij jou de deur uitgaat om naar de andere ouder te gaan? En dan is de route die het kind van de één naar de ander aflegt een niemandsland?

En die afspraken…ja…Hoe doe je dat? Alleen afspraken inplannen in jouw week? Dat zou een mooie optie zijn, ware het niet dat veel afspraken niet door jou kunnen worden ingepland. Je krijgt gewoon een uitnodiging met een tijdstip en een datum. En dat is wel of niet in jouw week. En wat doe je dan als je kind liefst jou bij die afspraak heeft?

En soms belt je kind jou gewoon op - in de week dat het kind bij de andere ouder is -met een vraag, of een probleem, en dat moet opgepakt worden. En het kind wil graag dat het wordt opgelost, ongeacht door wie.

Dus wat doe je dan? Tegen je kind zeggen: ”Lieverd, het is mijn week niet, ga nu maar hiermee naar papa/mama, en laat die het oplossen.”?

Ik zie hierin maar één verliezende partij, en dat is het kind.

Volgens mij kun je als gescheiden ouders niet anders doen dan toch steeds, of regelmatig, met elkaar in contact zijn over de kinderen.

De grens zou moeten liggen op die plek waar je je realiseert dat je enkel als partners uit elkaar bent. Niet als ouders.

Zorg voor je kinderen is wat mij betreft - om het maar zo te noemen- grenzeloos.

Loop jij, of lopen jullie, tegen grenzen aan en zijn jullie op zoek naar manieren om daar helderheid in te krijgen? Neem dan contact met me op.