Het mindere kind
Afgelopen zondag was het ‘De Landelijke Stiefouderdag. Om eens stil te staan bij diverse dynamieken van een samengesteld gezin heb ik een aantal invalshoeken belicht. Dit blog gaat over een blik van het kind.
‘Daar zit je dan, met je ‘nieuwe familie’. Iedereens lievelingshapjes en -drankjes zijn er. Iedereen zit te stralen van geluk. En jij doet braaf mee. Je geeft alle gewenste antwoorden. Je bent de ideale dochter.
Je ziet dat je vader blij en gelukkig is. Je hebt de nieuwe vriendin al eerder ontmoet, dat was best vreemd, maar ook wel gezellig. Er werd aardig en belangstellend gedaan. Er werd aan je gevraagd wat je graag deed, welke hobby’s je hebt, hoe het op school en met sporten gaat.
En ‘Lies’, je nieuwe stiefmoeder, (‘zeg maar gewoon Lies hoor’), is best aardig.
Maar papa doet opeens zo fake. Opeens bemoeit hij zich met je, en met je huiswerk, en opeens wil hij coachen bij hockey en voetbal. Daar had hij nooit tijd voor vroeger, en als ie al tijd had had hij er geen zin in, hij was alleen maar aan het werken en op pad.
En nu zit hij opeens de vader van het jaar uit te hangen bij de kinderen van Lies. Hij is al heel vaak naar hun wedstrijden gaan kijken, doet hij bij jou zelden tot niet… En hij bemoeit zich opeens ook met de opvoeding van die kinderen, thuis deed mama alles, en hij was of niet thuis. Of hij zei: ‘vraag maar aan je moeder’. Net alsof hij deze kinderen leuker vindt. Je broer zei het ook al.
Oh ja…het feestje van vandaag is omdat papa en Lies een kindje krijgen. dus je krijgt een halfbroer - of zus. Hadden ze best even aan jullie kunnen vragen, wat jullie daarvan vinden...Ik bedoel…een broertje of zusje die 12 jaar jonger is?
Het is op zich wel gezellig hier. Thuis was het niet zo leuk het laatste jaar. Veel ruzie. Mama is alleen maar aan het huilen, of ze is boos. Eigenlijk wilde ze ook niet dat we naar papa en Lies zouden gaan. Nou ja..naar papa kon nog wel, maar Lies! Nee, daar zit ze alleen maar op te schelden.
Mama is zichzelf ook niet meer. En ze huilt zo bizar vaak. En dat snap je niet. Want als ze zo blij is dat ‘die gast’ (zo noemt ze papa nu) weg is, waarom moet ze dan de hele tijd huilen? Je wou dat je thuis was. Maar volgens papa en Lies is dit huis nu ook jullie thuis. Maar zo voelt het niet. En bij mama voelt het ook niet meer als thuis. Dus je weet niet zo goed waar je nu heen moet om thuis te zijn, en je kunt het er eigenlijk met niemand over hebben….
Hoe verloopt het samenvoegen van twee gezinnen bij jullie? En de nasleep van de scheiding? Accepteren de kinderen je nieuwe relatie?
Wil je het er eens over hebben? Neem dan contact met me op.