Klappen opvangen

Volgens mij kunnen we als samenleving vaststellen dat iedereen in deze bizarre periode, waarin alles lijkt te draaien om het Corona-virus, onder druk staat. In mijn vorige blog heb ik het al even benoemd.

Maar er blijft iets aan me knagen, ik mis iets, een belangrijk onderwerp, en ik verbaas me over de schamele hoeveelheid die ik erover lees. En hoor.

Kindermishandeling en huiselijk geweld dus. En dat is sowieso al een beladen onderwerp.

Verbaal geweld, fysiek geweld, emotioneel geweld, vernedering, seksueel misbruik. Voortkomend door woede, frustraties, gedragsstoornissen, psychische klachten, om maar een paar veroorzakers te noemen.

Er wordt gemiddeld één kind per klas mishandeld. Ongeveer 119.000 kinderen per jaar! (Bron: https://www.huiselijkgeweld.nl/dossiers/kindermishandeling)

In Nederland wordt één op de twintig ouderen boven de 65 jaar herhaaldelijk mishandeld. (Bron: https://www.blijfgroep.nl/kennis-delen/feiten-en-cijfers)

Ik las een artikel in de Volkskrant over de kindertelefoon, nu.nl schreef ook al een stuk over meer telefoontjes die binnenkomen bij De Kindertelefoon. RTLnieuws.nl publiceerde een stuk over duizenden schoolkinderen die "kwijt” zijn. Kwijt??

Ik maak me grote zorgen. Ik schrik me wezenloos van de getallen. Waar zijn de campagnes van de Raad voor de Kinderbescherming, Veilig Thuis, De Kindertelefoon en de CJG's van deze wereld? (CJG staat voor Centrum voor Jeugd en Gezin)

WAAROM HEBBEN WE HET HIER NIET OVER?

Ik bedoel dit echt niet als een aanval, ik ben oprecht verbaasd. Ik zie wel hier en daar iets “algemeens” op een poster staan, met “hou vol” etc., maar is dat het dan?

Voor kinderen die in moeilijke omstandigheden opgroeien is vaak het sociale vangnet een school, een sportvereniging. Dat vangnet is er nu niet. Wat nu? Wie ziet toe? Wie grijpt in? Wie beschermt?

Als je al geestelijk of lichamelijk wordt mishandeld of misbruikt houdt dat toch niet op omdat we nu in deze anderhalve meter-wereld zitten? Als je wordt mishandeld binnen je eigen gezin is er toch geen ontkomen aan? Daar wordt geen afstand gehouden. Hoe moet je om hulp roepen als diegene die jou kwaad doet 24 uur per dag om je heen is?

Voor alle duidelijkheid: het is al erg ingewikkeld om kindermishandeling en huiselijk geweld te signaleren, laat staan in te grijpen.

De mensen die ermee te maken hebben durven zich ook niet altijd uit te spreken. En om nou “zomaar” even iemand aan te spreken met een: "Zeg...ik heb het idee dat er bij je thuis iets niet helemaal goed gaat” is ook vrij heftig. Want wat als je het verkeerd inschat, en iemand vals beschuldigt? Het is glad ijs waar je je op begeeft.

Maar toch… is dat niet ALTIJD beter dan een kind, of persoon onherstelbaar te laten beschadigen? Of kapot te maken? Dood te laten gaan?

Het is een moeilijk onderwerp, en er zijn geen eenvoudige antwoorden of oplossingen. Ik wou dat ik de antwoorden had. Ik hoop in ieder geval wat bewustzijn te creëren en dit bespreekbaarder te maken.

We moeten ook deze kwetsbare mensen in onze maatschappij in bescherming nemen, juist ook in deze rare Corona-tijden. Het geweld zal nu eerder toe- dan afnemen volgens mij, en in het online coachen of begeleiden komt ook niet alles naar boven.

Maar het verdwijnt niet, en we moeten erover praten, zelfs al is het eng, moeilijk en pijnlijk. Dus toon compassie, hou je ogen open, stel een vraag, durf dat. Het is nodig.

Als jij je in een vreselijke situatie bevind, of als jij je verhaal met me wil delen, wil je dan alsjeblieft contact met me opnemen?

Hieronder wat reddingslijnen, gebruik het als je het nodig hebt!

https://www.ikvermoedhuiselijkgeweld.nl/
https://www.kindertelefoon.nl/
https://veiligthuis.nl/