Stiefouderdag

Moederdag; vorige week was het op 10 mei weer zover en vierden we de jaarlijks aangewezen dag om bij onze moeders stil te staan.

Daar kun je op vele manieren mee omgaan. Voor de één is het de mooiste dag van het jaar omdat je nou juist op die dag enorm in de watten wordt gelegd door je kinderen, een ander vindt het commerciële onzin. Weer een ander vindt het elke dag Moederdag. Of de hoogste tijd dat de moeder des huizes heel veel aandacht krijgt omdat dat er in de waan van de dag weleens bij inschiet. En misschien geef je er juist helemaal niet om.

Het kan een moment zijn om je moeder te herdenken omdat ze er niet meer is, om na te denken over je eigen aanstaande moederschap, of om je eerste Moederdag te vieren.

Het kan een dag van verdriet zijn, omdat je geen moeder (meer) bent, en je dat had willen zijn. Omdat je geen moeder meer hebt of nooit gekend hebt. Omdat je moeder niet zo moederlijk was als je had gewild of nodig had. Omdat je kinderen niet bij je (kunnen) zijn.

Zelf ben ik moeder en stiefmoeder. Dat maakt zo’n Moederdag extra gelaagd. Van je eigen kinderen is het leuk en lief als ze iets voor je doen, in welke vorm dan ook. Maar hoe zit dat met je liefkinderen?

Mag je op zo’n dag iets verwachten van je liefkinderen? Je verzorgt ze, bemoedert ze. Moeten zij jou dan ook op Moederdag in de spotlight zetten? Ik vind van niet.

Ik heb jaren geleden al bij mijn liefkinderen neergelegd dat ik op geen enkele manier een verwachting, eis of teleurstelling heb als zij voor Moederdag niet iets voor mij doen. Ik ben hun moeder niet. En ik wil ze natuurlijk wel helpen een Moederdagkadootje te verzinnen of te kopen voor hun eigen moeder. Als zij wel iets voor mij willen doen is dat aan hen.

Als stiefmoeder kun je je soms, of beter gezegd regelmatig, in dynamieken bevinden die op zijn zachtst gezegd interessant zijn.

Opvoedkundige dilemma’s, principiële discussies, heftige gesprekken, kinderen met loyaliteitsproblemen, aanpassingsmoeilijkheden, ga zo maar door. Wel opvoeden, niet opvoeden, positie innemen, of juist niet.

De liefkinderen en jij hebben een bijzondere positie naast en tegenover elkaar. Het is zoeken naar een balans, en het is een wankel evenwicht. En de liefkinderen weten zeker ook niet altijd hoe (moederlijk) verwachtend ze met jou om moeten of mogen gaan.

Dat het vieren van Moederdag, en in dat licht ook stilstaan bij stiefmoeders, een actueel thema is blijkt ook uit de publicatie van een aantal artikelen: https://www.volkskrant.nl/mensen/veel-moeders-zullen-zondag-hun-moederdag-moeten-delen-met-een-stiefmoeder-hoe-pakt-dat-uit~b1096650/, en https://www.hultzercoaching.nl/delftse-post-coach-pleit-voor-stiefmoederdag/

Het eerste artikel begreep ik niet zo goed. Ik geloof niet dat ik een Moederdag heb te delen met de moeder van mijn liefkinderen. Maar dat ligt denk ik meer aan mijzelf. Het is mooi als je na een scheiding een prettige, of werkbare relatie kunt opbouwen met de (stief)moeder van je kinderen.

Het maakt het leven makkelijker, rustiger voor de kinderen, het haalt veel negatieve energie weg. Nog mooier is het inderdaad, zoals in het artikel beschreven, als twee vrouwen elkaar vinden en samen weer andere samengestelde gezinnen begeleiden in manieren om beter te communiceren. Maar het werkt niet altijd zo, en daar moet je dan ook mee om leren gaan.

Het tweede artikel vond ik erg leuk. Naast een Moederdag een Stiefmoederdag in het leven roepen. Dan heb je überhaupt geen dilemma’s op Moederdag, en kun je op een Stiefmoederdag een eigen invulling geven aan die positie. Zo hou je het wel zuiver denk ik, en overzichtelijk voor de kinderen.

Ik ken een moeder die de stiefmoeder van haar kinderen een berichtje stuurt op Moederdag. Om haar te bedanken voor alles wat ze doet. Dat vind ik prachtig. Het erkent de positie en inzet van de liefmoeder, het getuigt van respect en waardering.

Er is - of was, ik kan niet goed achterhalen of het nog steeds bestaat- een organisatie: https://www.issuekalender.nl/stiefouderdag-2/

Op deze website is het volgende te vinden: “Elk jaar wordt de tweede zondag van oktober gereserveerd voor de Landelijke Stiefouderdag. Een dag voor alle stiefopa’s en oma’s, ouders, stiefmoeders en-vaders, kinderen en stiefkinderen.

Maar stiefouderdag is ook een dag:

-die bijdraagt aan bewustwording en erkenning voor het stiefouderschap

- waarop aandacht wordt gegeven aan bijzondere verhalen over stiefouders zonder vooroordelen over het stiefouderschap met respect en integriteit voor alle betrokkenen.”

We kunnen en moeten deze Stiefouderdag meer aandacht geven. Het geeft waardering aan een bijzondere plek. Het geeft je liefkinderen de kans op een “eigen” dag stil te staan bij de soms lastige constellatie van stiefgezinnen, het kan meer bewustzijn creëren voor de leden van een stiefgezin. Aan stiefouders, stiefgrootouders, en niet in de laatste plaats aan de stiefkinderen.

Zullen we met elkaar de lobby opstarten om die tweede zondag van oktober groots te vieren?

En in de tussentijd roeien we met de riemen die we hebben, en struikelen en puzzelen we door de (feest)dagen. Als we bewust blijven nadenken komen we echt wel tot mooie oplossingen. Door steeds te blijven praten in en met je stiefgezin kom je dichter tot elkaar, en begrijp je elkaar vaak beter. Hoe lastig het soms ook kan zijn om de communicatie open te houden.

Oh... hoe mijn Moederdag was? Die was heerlijk. Mijn jongste kwam me in de ochtend verrassen met een mooie volgekliederde kaart en wat tijdschriften, mijn oudste bracht me een ontbijtje op bed, Toast met kaas, een heerlijk zelfgemaakt appeldrankje en een half rauw ei, want niet lang genoeg gekookt. Wat heerlijk dat ze zich zo hadden uitgesloofd.

Maar de grote verrassing kwam daarna. Mijn beide liefkinderen kwamen me cadeautjes geven. Mooie kopjes met tekst, en een chocoladereep. Vergezeld van hun tekst:”Je bent niet onze moeder, maar je zorgt wel voor ons, en we houden van je”.

Mijn eerste Stiefmoederdagkadootjes…En zoals al gezegd, van mij hoeven ze dit niet te doen, tenzij ze dat echt zelf willen. En blijkbaar was het nu zover… Ik vond het geweldig.

Dus met grote dankbaarheid en liefde ben ik moeder en liefmoeder. dit soort momenten maakt het meer dan alle moeite waard.

Wil jij praten over je stiefouderschap? Zoek je begeleiding? Neem dan contact met me op.