Mediation of Rechtbank?

“Nee, natuurlijk ga ik geen partneralimentatie betalen. In de jaren dat we getrouwd waren had je alle tijd om je te ontwikkelen. Wel lanterfanten met je vriendinnen, maar een baantje zoeken ho maar. Lijkt me nu een mooi moment om mee te beginnen, toch?”

“Wat nou recht van overpad?! Als jij nou nog een keer met die brommers langs mijn huis gaat doe ik je wat! Je vraagt nooit of je van mijn pad gebruik mag maken, en die herrie van die brommers maken me gek!”

“Hoe KOM je erbij zomaar mijn boom te snoeien? Die paar takken boven jouw tuin zijn heus niet zo vervelend. Dat kun je toch niet zomaar doen?”

“Dat convenant is al 3 jaar oud, dat geldt heus niet meer. Ik wil een herberekening van de (kinder) alimentatie.”

Pfff…. Je zult het maar niet eens zijn. En een normaal gesprek lijkt onmogelijk, bij het minste of geringste mondt het uit in een knallende ruzie of scheldpartij. Je staat lijnrecht tegenover elkaar, jij hebt natuurlijk gelijk, en de ander doet moeilijk of werkt “gewoon”niet mee.

Je probeert op alle mogelijke manieren redenen te bedenken waarom de ander moet meebewegen in jouw redenatie, maar het werkt niet. Je wordt boos, raakt gefrustreerd, je wordt onredelijk. Al vind je dat zelf niet. En soms is dat ook niet zo, en is de ander onredelijk.

Maar evengoed…Je wil een oplossing.

Dus hoe doe je dat?

Je kunt een advocaat inschakelen. Ik kan me voorstellen dat je zo lamgeslagen bent van steeds weer diezelfde discussies dat je die maar uit handen geeft aan een derde.

Maar bedenk wel eerst even dit: Naar een advocaat stappen kan betekenen dat je beiden een hard(er) standpunt tegenover elkaar inneemt. Bij een advocaat is vaak onvoldoende oog voor het gezamenlijke belang.

Vaak duurt het langer bij de advocaat voor er beweging is. Zeker als je samen kinderen hebt zul je toch ook op lange termijn met elkaar door één deur moeten. Idealiter doe je dat op een meer ontspannen manier. Het inschakelen van een advocaat of zelfs het voeren van een procedure geeft weinig tot geen ruimte voor een oplossing op emotioneel niveau.

Volgens mij is het zinvol om (toch) eerst naar een mediator te gaan.

Dus wat is dat dan eigenlijk, dat mediation?

Mediation is conflictbemiddeling, begeleid door een neutrale, onpartijdige derde. (https://www.rechtsbijstand.nl/over-mediation-en-rechtsbijstand/wat-is-mediation/hoe-werkt-mediation)

De mediator maakt het conflict overzichtelijk, inzichtelijk, kan het in fasen verdelen. Zo kun je samen het kluwen van emoties, logica en (on) redelijkheid ontwarren. En dat kan op het gebied van familiezaken, zoals bijvoorbeeld bij scheidingen, maar in feite bij elk soort conflict zoals bijvoorbeeld bij verstoorde arbeidsrelaties, familieruzies, en burenruzies.

Het is vaak goedkoper, omdat het tarief van de mediator vaak lager ligt dan het tarief van een advocaat, en omdat de tijd die erover heen gaat minder lang is. Met 5 tot 6 sessies bij een mediator ben je meestal zo goed als klaar. Je deelt de kosten, dat kan ook schelen.

Een goede mediator zal je ook wijzen op de mogelijke financiële of fiscale gevolgen van jullie oplossingen, en kan je adviseren bij een specialist meer informatie in te winnen als dat nodig is.

De oplossingen waar je naartoe werkt zijn in ieder geval van jullie beiden. Die liggen dus dichter bij je en zijn (vaak) persoonlijker dan een uitspraak van een rechter. Dat is belangrijk, want daardoor kun je vaker de oplossingen in stand en werkbaar houden. Als je samen kinderen hebt kan dit een enorm voordeel zijn.

Natuurlijk, de ene partij kan er altijd harder in dan de ander. De één is volgzamer, de ander dominanter, de één voelt zich schuldig, de ander is te toegeeflijk. Het is aan de mediator om bij beiden te toetsen of de oplossing naar tevredenheid voor beiden is.

En dat slaat dan op alles wat op tafel ligt: financiële kwesties, recht van overpad of niet, de regeling omtrent de kinderen, de essentie van het conflict, de emotionele afwikkeling. Maar de mediator is geen psycholoog, of relatietherapeut.

De mediator toetst of alles wat onderdeel van het conflict is besproken of bespreekbaar is, en dat kan erg emotioneel zijn. Soms moet je door moeilijke en pijnlijke onderwerpen om naar de kern van een probleem te gaan. Een mediator helpt je dat open te bespreken met elkaar.

Bij de mediator moet je je veilig voelen, beide partijen moeten gehoord, gezien én erkend worden. De omgeving die door de mediator gecreëerd wordt moet bijdragen aan het open en eerlijk kunnen bespreken wat besproken moet worden, hoe ingewikkeld of pijnlijk dat ook kan zijn.

De mediator doet dat door vragen te stellen, dóór te vragen. Door terug te gaan in het proces indien nodig.

Door goede mediation kun je voorkomen dat er na afloop nog onduidelijkheden zijn, of dat je in bijvoorbeeld een vechtscheiding belandt. Want als het goed is, is alles besproken en afgehecht.

Of je bent overeengekomen “to agree to disagree”. Maar dan is er dus ook geen conflict meer over dat wat je uit elkaar houdt.

Na een goede mediation kun je uit elkaar, na wat voor conflict dan ook, met tevredenheid over de oplossing en de invulling van de te regelen zaken. Je stelt een convenant of vaststellingsovereenkomst op, en als het echt goed is, leg je die in een lade om er nooit meer naar te kijken.

Zoals iemand me deze week aangaf: “Ik hoef geen gelijk, maar een oplossing is de hoofdzaak”. Laat je daarbij helpen. Je kunt namelijk altijd nog naar de rechter.

Willen jullie ook oplossingen? Neem dan contact met me op.