Doe even normaal!

“Doe nou eens even normaal!”

Hoe vaak zeg je dat niet op een dag? En wat bedoel je eigenlijk ermee te zeggen?

Laten we dit eens toepassen op een gezinssituatie:

We wekken graag de indruk dat we een hechte gezinssituatie hebben.

We vinden het dus heel normaal om met feest- en verjaardagen de families op te zoeken. En samen op vakantie te gaan met het gezin. We zien de mooiste vakantiekiekjes en mensen in vol ornaat bij de Kerstboom poseren. Want dat is “normaal”.

Maar de meeste scheidingen vinden plaats na de zomervakantie en de feestdagen (Kerst en carnaval). Dus hoe gezellig zijn die vakanties en feestdagen nu eigenlijk echt?

We vinden films en series waarin mensen een heerlijk warme familieband hebben en elke week samen eten prachtig, zo fijn om te zien, al die wederzijdse betrokkenheid, en wat kent iedereen elkaar toch goed! En dat noemen we “normaal”, zo moet het. Terwijl we eigenlijk bedoelen: “Zo zouden we het ook graag willen”.

Want bij hoeveel mensen is zo’n plaatje de werkelijkheid? Hoeveel “normale” gezinnen ken jij? Wie kent niet, of heeft zelf een gezin, waar een verslechterde band met een broer of zus is, of met ouders. Iedereen heeft wel een ome Jan of tante Els die een beetje raar doet. Wie stelt zich geen vragen bij de eigen relatie, of scheiding, omdat we een beeld hebben van wat “normaal” is, maar eigenlijk weten we niet goed wat dat nou is.

Bij hoeveel mensen is een Von Trapp-achtige samenstelling of Mary Poppins-wereld de norm? Waar iedereen in pais en vree liefhebbend en knuffelend door de dagen heen gaat? En iedereen elkaar begrijpt en de behoeften en verlangens van de ander voorop stelt, en daarvoor beloond wordt met zoveel liefde en genegenheid dat werkelijk alles toch goed komt?

Want wat is dat eigenlijk…”normaal”? Wat is normaal voor jou? En waarom? En daarmee bedoel ik: wat zijn je wensen en verwachtingen van jezelf, en van de ander, en waar komen die wensen en verwachtingen vandaan? Wat is jouw basis?

Wat vind JIJ normaal voor jezelf, als mens, als ouder, als partner, als kind van je ouders. En wat mogen anderen, zoals je partner, je kind, je ouders, je vrienden, van jou verwachten?

Ben je nu aan het twijfelen geslagen over je eigen basis ideeën? Vraag je jezelf af of jouw “normaal” wel zo “normaal” is? En wil je daar eens verder over praten? Neem dan contact met me op.