Oud geld, nieuw geld?

9 oktober was het “De Landelijke Stiefouderdag”. Om eens stil te staan bij diverse dynamieken van een samengesteld gezin heb ik een aantal invalshoeken belicht. Dit blog gaat over de financiële dynamieken.

****************

Begin september stond er in het AD een artikel over samengestelde gezinnen, zo ook op de site van de NOS. De strekking van de artikelen was vrijwel gelijk. Veel samengestelde gezinnen liggen vaak onder vuur. Het is moeilijk het in te richten, er zijn veel negatieve invloeden.

Waar je de aanname zou kunnen doen dat het te maken heeft de verschillende opvoedstijlen, dus met de kinderen, lijkt het toch vaak te gaan om geld. En de verschillende manieren omgaan daarmee.

Uit onderzoek blijkt dat bijna de HELFT (!!!!) van de gescheiden ouders niet meer financieel bijdraagt aan de kosten. En dat bijna TWEE DERDE (!!!!) niet meer betrokken wordt of is bij de opvoeding van de kinderen.

Dat is op z’n minst vreemd te noemen, en zorgelijk.

Waar het op lijkt is dat de ex-partner meent dat de nieuwe partner mag bijdragen aan het nieuwe leven van de ex en de kinderen. En dat er onduidelijkheid is over het juist gebruiken van de kinderalimentatie, komt dat wel ten goede aan de kinderen?

Maar in plaats van die vraag te stellen, of dat in te regelen - bijvoorbeeld door een gezamenlijke kinderrekening- wordt er gewoonweg geen geld overgemaakt. Wat voor veel stress zorgt, bij de ex-partner, en wat voor de niet-betalende ouder weer een risico met zich meebrengt, want er zijn instanties die ingezet kunnen worden om de achterstallige kinderalimentatie te innen, met alle negatieve gevolgen van dien.

Evengoed, als je als ouder denkt: “laat die nieuwe liefde maar opdraaien voor de kosten” onttrek je jezelf toch aan je ouderlijke (zorg) verplichting? Welk signaal geef je af aan je kinderen? “Papa/Mama doet even niet meer mee, ik wil niet meer voor jou betalen?” - Lees: zorgen. Lijkt me vrij pijnlijk voor de kinderen.

Maar ook het buitensluiten van de ex-partner in de opvoeding is kwalijk. Kinderen hebben recht op beide ouders.

Je kunt als ouder je ex maar een vervelende bijzaak vinden, feit is dat zonder die ex de kinderen er niet waren. Je kinderen de andere ouder onthouden is ernstig. En ik vraag me af hoe je dat rechtvaardigt voor jezelf. Als je ex geen megalomane gek is heeft hij of zij toch evenveel recht op omgang met de kinderen? En moet hij/zij de ruimte krijgen van de kinderen te houden, ze op te voeden en liefde te geven? Het belang en de invloed, of noodzaak, van beide ouders is toch overduidelijk?

De andere kant is dat de ex-partner zich kan onttrekken aan de opvoeding. Ook hier weer, welke boodschap geef je hiermee aan je kinderen?

“Papa/Mama gooit je opvoeding over de schutting, want papa/mama vindt het erg ingewikkeld om met z’n allen je opvoeding te managen? Dus laat “Jan” of “Els” het dan maar doen, ik zie later wel hoe je opgedroogd bent.”

Ook erg pijnlijk lijkt me.

En hoe zit dat dan met de nieuwe partner? Je kunt de nieuwe partner van je ex ook maar een vervelende bijzaak vinden, maar besef wel dat jouw kinderen worden beïnvloed en mede worden opgevoed door deze nieuwe partner.

Zou het een idee zijn om over je eigen schaduw heen te stappen en je verantwoordelijkheid te nemen ten aanzien van je kinderen?

Is dat niet een veel krachtiger en liefdevollere boodschap naar je kinderen? En is dat niet de essentie hier? Dat je aangeeft enkel als partners uit elkaar te zijn, maar niet als ouders?

Loop jij ook tegen dit soort issues aan? Neem dan contact met me op.