Respect of balans?

We willen graag onze eigen ruimte hebben. We hebben behoefte aan onze eigen fysieke en geestelijke ruimte. We bepalen graag zelf hoe we onze persoonlijke ruimte invullen, waar we ook zijn, en met wie we deze ruimte wel of niet willen delen.

We vinden het vervelend als mensen ongevraagd in onze fysieke en geestelijke ruimte komen, het kan enorm storend werken. We hebben onze ruimte nodig om tot rust te komen, dicht bij onszelf te kunnen komen of blijven, te evalueren, te analyseren, te spiegelen. Of soms om gewoon te zijn, gedachteloos.

Om ruimte voor jezelf te hebben of te houden moet je grenzen stellen. En als je die grenzen hebt gesteld is het prettig als je omgeving niet over je grenzen gaat.

De realiteit is vaak anders. We laten onze grenzen vervagen, door anderen in onze ruimte, fysiek ofwel geestelijk, toe te laten. En daar is op zich niet zo heel veel mis mee, tenzij je er last van krijgt.

Het vervagen van onze grenzen is vaak een onbewust proces. We laten mensen toe om tal van redenen. Omdat we om ze geven, we willen dat ze blij en gelukkig zijn. Omdat je geen zin hebt in discussies, omdat je niet opgewassen bent tegen de emoties of argumenten van een ander, of soms ook gewoon omdat je niet door hebt dat men over je grenzen heen gaat of is gegaan.

Grensoverschrijdend gedrag kent vele vormen. Een partner die voor jou bepaalt wat jij wel of niet vindt. Een kind dat de onderhandeling met je aangaat (en jij verliest). Een ouder die vindt dat je je anders moet gedragen, een vriend of vriendin die zijn of haar ongezouten mening geeft. Het is niet perse slecht bedoeld. Want het zijn vaak deze zelfde personen die ons vertellen dat we niet over ons heen moeten laten lopen, en onze grenzen moeten bewaken.

Je kunt grensoverschrijdend gedrag respectloos noemen. En soms is dat ook zo. Als je merkt dat men over je grenzen heen gaat kun je je ook afvragen of jij eigenlijk wel in balans met jezelf bent.

Want waar komt dat grensoverschrijdend gedrag eigenlijk vandaan

Is het overschrijden van grenzen een gebrek aan respect of heeft meer te maken met het vinden van een nieuwe balans in je relatie met jezelf en je omgeving?

Neem je je ruimte weer terug? Beperk jij jezelf en zoek je soort van schoorvoetend naar manieren om aan te geven dat je het niet zo prettig vindt wat er gebeurt? Of sta je in je kracht en neem je je eigen ruimte in?