It’s all about the money.

Toeslagen, kinderalimentatie, partneralimentatie, kindsdelen, erfenissen, gedeelde hypotheeklasten, het uitkopen van de ex-partner, kleedgeld voor de kinderen, ouderbijdragen voor school, muziek en sport, ziektekosten, orthodontisten… pfff… ik word al moe als ik het opschrijf! En ik vergeet vast tal van financiële zaken.

Als het om geldzaken gaat, en al helemaal in gecompliceerde familie aangelegenheden zoals scheidingen en overlijden, levert geld te vaak ellendige situaties op.

Wat er wel of niet is vastgelegd of afgesproken, moeilijk doen over geld kunnen we.

Vaak ook wel vanuit goede motieven. We willen de financiën goed geregeld hebben. Dus stellen we huwelijkse voorwaarden op, we stellen een testament op, we schenken, we ontvangen en we betalen. We willen een zo eerlijk en positief mogelijke regeling, voor onszelf, voor de kinderen.

Maar we krijgen ruzie over de hoogte van de partner- of kinderalimentatie. Of over de verdeling van de kosten van het huis, wat wel of niet verkocht moet worden, en dan gaat het om de afkoopsom, of enkel de maandelijkse lasten, wel of niet verhoogd met premies en onderhoudskosten. Of over dat testament, want waarom krijgt het ene kind meer dan de ander, of waarom krijgen ze juist allemaal eenzelfde bedrag? Of niets.

We laten er draagkrachtberekeningen op los, kijken naar wat redelijk is. We maken verdelingen voor de ander. En dat wat jij redelijk acht vindt de ander belachelijk. Dus we voelen ons tekort gedaan, of juist afgezet. En we noemen het ‘de maandelijkse belediging’, ‘schadevergoeding’, of ‘losgeld’ .

We slijpen de messen, rekenen ons suf online op allerlei websites die ons duidelijk maken waar we recht op zouden moeten hebben. We schrijven lelijke brieven, venijnige apps. Soms met behulp van de advocaten, want iemand moet ons recht halen!

Kortom…. drama alom, de negatieve toon is gezet.

Geld is een middel, laten we dat niet vergeten.  Rekeningen en andere kosten moeten linksom of rechtsom toch gewoon betaald worden. Financiële afhankelijkheid is dan vervelend. Het is wel zo prettig als er normale gesprekken gevoerd kunnen worden over de geldzaken.

Geld wordt vaak (ook) als verkeerd middel ingezet. Als machtsmiddel. Het wordt ingezet om controle te houden over de ander. Of om de ander op de een of andere manier toch nog ‘vast te houden’. Maar dit doet weinig goeds voor de onderlinge verstandhoudingen tussen de ex-partners, de kinderen en soms zelfs de omliggende families.

Vaak hebben we redenen om ons op een bepaalde manier 'financieel' op te stellen. En die zijn vaak emotioneel geladen.

Het gaat dan namelijk helemaal niet om het geld. Het gaat om emoties. Om angst, boosheid, erkenning, waardering, jaloezie, falen, noem maar op.

En je kunt wel een financiële overeenkomst sluiten die redelijk en billijk lijkt, of tegemoet komt aan je vergeldingsdrang, maar heb je daar dan de achterliggende emotie mee opgelost? Als je de emotie geen plek geeft blijft er toch iets smeulen.

Als je voor jezelf helder kunt krijgen welke emotie er achter het handelen zit, kun je proberen op een andere manier een gesprek te voeren over geldzaken. Er zal toch gepraat moeten worden over geld. Maar liever vanuit een andere basishouding dan ‘je recht halen of krijgen’.

Je kunt altijd nog ruzie maken via de advocaten. Het kan de moeite waard zijn eens een paar stappen achteruit te doen en uit te zoeken waar het nu echt om gaat. Welk gevoel er nu achter dat handelen zit, van jou en/of van je ex-partner.

Dat kan je een andere benaderingswijze ten opzichte van de ander opleveren. Of meer inzicht in jezelf. En in een ideale wereld levert dat je meer positieve en constructieve gesprekken op dan stelling nemen en ruzie maken over geld.

Het lijkt mij de moeite van het proberen waard. In het belang van je kinderen, maar zeker ook in je eigen belang.

Wil jij je achterliggende emotie vinden? Wil je hier eens verder over praten? Neem contact met me op, dan kunnen we samen op zoek of zo’n gesprek 'over geld' samen voorbereiden.