Week op, week af

Kinderen opvoeden…het is een hele opgave. Hoe moet je dat doen als je gescheiden bent?

In je omgangsregeling kun je zijn uitgekomen op een “week op, week af” regeling. Wat betekent dat de kinderen de ene week bij jou zijn, en de andere week bij de andere ouder.

En dit heeft voor- en nadelen. Een voordeel voor de kinderen is dat het rustiger kan zijn. Ze hebben een volle week bij de een en bij de ander, dat kan heel prettig voor ze zijn.

Logistiek gezien heeft het voordelen, je brengt (of haalt) één keer per week hun spullen, en je hebt weinig kopzorgen.

En het voordeel voor jou, en je ex, is dat je je een hele week nergens druk om hoeft te maken. Je agenda is vrij in te vullen, geen sportafspraken, geen gedoe, lekker uit eten of naar een film zonder een oppas te hoeven regelen. Lekker rustig! Ook hoef je niet zoveel met je ex te communiceren, en ook dat kan wel zo prettig zijn.

Zou je zeggen.

Dus is de realiteit is vaak interessant. Kinderen willen vaak week-, huis-, of ouderoverschrijdende zaken te regelen hebben.

Je hebt bijvoorbeeld 3 kinderen, en die sporten, op zaterdag. Op verschillende tijden - natuurlijk.

In je relatie verdeelde je die taken, jij reed er 1 of 2, de ander reed het andere kind rond. Als je gescheiden bent is dat lastig. Dus op je vrije zaterdag kan tóch vroeg in de ochtend de telefoon gaan en wordt je verondersteld in je auto, of op je fiets te springen om het ene danwel het andere kind tijdig op het sportveld te hebben.

Er is een feestje van een vriendje of vriendinnetje. In jouw weekend. Maar je moet onverwachts toch werken.

Of je krijgt een bericht van de tandarts dat je kind een afspraak heeft. Maar die afspraak valt niet in jouw week. En op een tijdstip midden op de werkdag - natuurlijk.

Het 10-minutengesprek op school valt niet in jouw week. En je ex communiceert niet naar je. Dus jij mist dat gesprek.

“Bij papa mag ik zelf weten hoe lang ik op mijn telefoon zit, of hoe lang ik mag gamen”. “Van mama mag ik wel een biertje drinken”.

Hoe hiermee om te gaan? Want het lijkt “gewoon wat logistiek of opvoedkundig geregel”. Maar er zitten toch vaak laagjes onder.

Want als jij de “week op, week af” niet wou, kun je op het standpunt staan dat die ander het “dus” maar moet regelen. Iets met “verantwoordelijkheden nemen”. Want als het jou overkomt regel je het wel allemaal zelf, je hebt eventueel een oppas of een ouder ingeschakeld. En dat is prima. En als jij het kunt, kan de ander het toch ook? Kwestie van plannen…(zie je je eigen ogen al rollen?)

Of je voelt je tegen elkaar uitgespeeld door de kinderen.

Want je bent wel een fulltime ouder. Je bent niet een week wél, en de andere week niet een ouder.

Dus wat doe je dan?

Kind maar niet naar de tandarts? Boze ex te woord staan om de update te geven na het 10-minutengesprek, doorverwijzen naar de juf of meester? Kind maar niet laten sporten? Je kind bij je ex voor de deur zetten met de boodschap “papa of mama regelt het verder”?

Zoals je kunt lezen…de enige die hier de dupe van is is het kind. Linksom of rechtsom. Want enerzijds loopt het kind het risico de spanning en/of de verwijten te voelen die tussen de ouders onderling gemaakt worden. En anderzijds voelt het kind de stress van het wel of niet op tijd komen voor de sport, het feestje, noem maar op.

Ik heb er één advies voor: regel het. Help elkaar. Want dan sta je namelijk als ouders klaar voor je kind.

Zorg dat je verstandhouding van dien aard is dat je elkaar om hulp kunt vragen. Wees een fijne ouder, en heb respect voor elkaar.

Want bijna alle discussies en issues die er zijn in een scheiding, hebben weinig met de kinderen te maken. Je kunt dat wel denken, maar vaak komt je weerstand toch echt voort uit je eigen ongenoegen of verdriet ten opzichte van de andere ouder.

Loop jij hier ook tegenaan? Wil je - met je ex- hier uitkomen? Neem dan contact met me op.