Wel of niet scheiden?

De beslissing om wel of niet te scheiden is een grote en ingrijpende beslissing, zeker als er ook kinderen bij betrokken zijn.

De vraag is waaróm je wilt scheiden. En ik heb het nu niet over extreme gevallen als mishandeling of misbruik. Want dan is de beslissing heel begrijpelijk. En daar heb je al je kracht voor nodig.

Ik las recent een stuk - ik weet niet meer precies waar- waarin men vond dat “we” tegenwoordig zo makkelijk scheiden. “Vroegâh” ging het niet zo makkelijk, en “gaven we niet zo snel op”.

En dat vind ik een beetje kort door de bocht.

Want vroeger zei een vrouw - natuurlijk- haar baan op als ze ging trouwen. Pas vanaf 1957 was je als getrouwde vrouw handelsbekwaam, en pas in 1968 was de man niet meer het “hoofd van de echtvereniging”. Dus van “vroeger” kun je ook genoeg vinden, en de positie van de vrouw in de maatschappij om vrij te bewegen kun je anno 2023 ook nog steeds genoeg vinden.

Het CBS maakte bekend dat “ruim 80 procent van de bevolking vindt dat moeders met kinderen tot vier jaar niet of hooguit 28 uur per week zouden moeten werken.” Dit bericht, of rapport, is van 8 maart 2023 (!!). So much voor gelijkwaardigheid.

Blijft natuurlijk de vraag bestaan of we inderdaad te snel en te makkelijk de handdoek in de ring gooien.

Persoonlijk denk ik dat er maar weinig mensen hun bed uitkomen met de gedachte: “Kom, laat ik eens gaan scheiden, dat heb ik nog niet gedaan in mijn leven, eens kijken hoe dat bevalt”. Er gaat meestal wel wat aan vooraf.

Als je je niet gezien en gehoord voelt door je partner kan ik me best voorstellen dat je je afvraagt of de relatie wel het beste idee is, of nog is. Want meestal heb je echt wel pogingen gedaan het een of ander duidelijk te maken aan je partner.

Als ouder met kinderen wil je ook een voorbeeld zijn voor je kinderen, en als je in een ongelijkwaardige relatie zit, waarin geen verandering mogelijk lijkt, is het voorbeeld wat je geeft misschien ook wel iets waar je jezelf vragen over stelt.

Er zijn genoeg redenen te bedenken waarom je je relatie eens goed tegen het licht houdt. Je partner kan wel een opfrisbeurt gebruiken, je schoonfamilie helpt nou ook niet echt mee, je stiefkinderen zijn irritant, je eigen kinderen ook, je gezinssamenstelling is erg complex, je staat er te vaak alleen voor, je bent financieel ongelijkwaardig, of afhankelijk, kom maar met je redenen.

De vraag is of dat dan ook de reden moet zijn om uit elkaar te gaan. Want uit elkaar gaan is echt niet altijd de Haarlemmer olie waarmee alles opgelost is.

Je problemen blijven vaak hetzelfde, je hebt alleen geen partner meer. En dat is vaak ook zo als je kinderen hebt. Dat opvoeden zul je nog steeds samen moeten doen, alleen nu in twee huizen, en of dat nou zo bevorderlijk werkt?

Moet je dan maar kostte wat het kost bij elkaar blijven? Nou nee.

Wat je volgens mij wél moet doen is jezelf een paar eerlijke vragen stellen. Wat is nu eigenlijk het probleem in je relatie? En is daar wat aan te doen? Wat is daarvoor nodig? Is het realistisch? Haalbaar? Kun je hier met je partner over praten? En zo nee, waarom niet?

En hoe krijg je wél een gesprek op gang?

Wat het kan echt best zo zijn dat je door echt goede gesprekken een heel stuk dichter bij elkaar kunt komen, een brug kunt slaan. En je niet uit elkaar hoeft te gaan.

Vraag jij je ook af of je relatie nog te redden is? Wil je het daar eens over hebben? Neem dan contact met me op.